نمایش
صحنه ای خاموش ،
آستان سکوت سرد نمایش را صدای پچ وپچ مردمان به هم می زد .
نور زردی به روی سن افتاد .
مرد ژولیده ای میانه آن
سر به پایین و سخت آشفته
سه قدم راه رفت رو به جلو
سر بلند و کرد و بانگ زد کای های ،
های مردم ،
***
طبق طبق احساس آورده ام .
همه را می فروشم به یکباره به ناچیز .
صدای قهقه مردمان همی برخاست ،
چرخشی زد بروی سن افتاد ،
های ای مردم های ،
درد دارم من درد ،
از چه رو می خندید ؟
این نمایش نیست
شرح احوال من است ،
از چه رو می خندید ؟
درد دارم من ، درد.
ای همه مجرمان بی غم و درد
من همه تار و پودم از درد است
عاشق هر که معنی ام بکند
این دل بی نشان رو زرد است
کیست اینجا که در شبی تاریک
مرگ را آرزو کند از درد
از غم آه یک پری هر شب
جان دهد گریه ها کند از درد؟
این منم بی نشان دلمرده
این منم مرد شام بارانی
من که از صبح عشق تا شب مرگ
زار در یک هوای توفانی
کیست هان؟ کیست وام بر گیرد ؟
قلب من را به جای یک لبخند؟از همه زار من نزارانید
ای همه دلقکان پر لبخند
کیست هان؟ کیست درد من داند؟
از همه زار من نزارانید
قلبم از دردتان به تنگ آمد
عاقلانی به زیر بارانید
***
صحنه آشفت و نور زرد برفت
مردمان ساکت و همه مبهوت
مرد عاشق بروی سن خوابید
سایه ای آمد و او را بربود
صدای همهمه جمع باز اوج گرفت
یک نفر داد زد ای بیداد
پس چه شد قصه های امشبتان
ما همه تشنه سخن هستیم
چه بود داستان امشبتان؟
باران
1383
آستان سکوت سرد نمایش را صدای پچ وپچ مردمان به هم می زد .
نور زردی به روی سن افتاد .
مرد ژولیده ای میانه آن
سر به پایین و سخت آشفته
سه قدم راه رفت رو به جلو
سر بلند و کرد و بانگ زد کای های ،
های مردم ،
***
طبق طبق احساس آورده ام .
همه را می فروشم به یکباره به ناچیز .
صدای قهقه مردمان همی برخاست ،
چرخشی زد بروی سن افتاد ،
های ای مردم های ،
درد دارم من درد ،
از چه رو می خندید ؟
این نمایش نیست
شرح احوال من است ،
از چه رو می خندید ؟
درد دارم من ، درد.
ای همه مجرمان بی غم و درد
من همه تار و پودم از درد است
عاشق هر که معنی ام بکند
این دل بی نشان رو زرد است
کیست اینجا که در شبی تاریک
مرگ را آرزو کند از درد
از غم آه یک پری هر شب
جان دهد گریه ها کند از درد؟
این منم بی نشان دلمرده
این منم مرد شام بارانی
من که از صبح عشق تا شب مرگ
زار در یک هوای توفانی
کیست هان؟ کیست وام بر گیرد ؟
قلب من را به جای یک لبخند؟از همه زار من نزارانید
ای همه دلقکان پر لبخند
کیست هان؟ کیست درد من داند؟
از همه زار من نزارانید
قلبم از دردتان به تنگ آمد
عاقلانی به زیر بارانید
***
صحنه آشفت و نور زرد برفت
مردمان ساکت و همه مبهوت
مرد عاشق بروی سن خوابید
سایه ای آمد و او را بربود
صدای همهمه جمع باز اوج گرفت
یک نفر داد زد ای بیداد
پس چه شد قصه های امشبتان
ما همه تشنه سخن هستیم
چه بود داستان امشبتان؟
باران
1383
posted by جلال احمدی | 7:02 AM
|
0 comments
