پند حافظ

حافظ بیا دوباره

غزل کهنه رو بر انداز

شعرم حدیث تکرار

تو بیا طرح دیگر انداز

بیا تا دوباره از چشمه غزل جرعه ای بنوشیم

غم کهنه بر کنیم عزم و جامه تازه ای بپوشیم

به خونخواهی دل از جوهر و قلم خنجری بسازیم

به صد لشگر غزل فاتحانه تا قلب غم بتازیم

هنزم گرم نفس هام

هنوزم سرشارم از عشق

اما وقت خوندنم نیست

اما جای موندنم نیست

مردم از این همه گفتن

شعر سرد عاشقونه

من غلام اسمیم که

تا همیشه بی نشونه

بیا تا دوباره از چشمه غزل جرعه ای بنوشیم

غم کهنه بر کنیم عزم و جامه تازه ای بپوشیم

به خونخواهی دل از جوهر و قلم خنجری بسازیم

به صد لشگر غزل فاتحانه تا قلب غم بتازیم

حافظ مددی کن

که دمی مانده از تو آهی

خاکم به زیر پاتا

برسم با تو تا سُراهی

من یه رودم

یه روز به سد نشسته

تن پاک و خسته ام

توی دست این صخره ها شکسته

من یه شعرم

یه شعر بلند پرواز

رها می شدم اگه

گم نمی شدم توی شهر آواز

بیا تا دوباره از چشمه غزل جرعه ای بنوشیم

غم کهنه بر کنیم عزم و جامه تازه ای بپوشیم

به خونخواهی دل از جوهر و قلم خنجری بسازیم

به صد لشگر غزل فاتحانه تا قلب غم بتازیم