بغض سپید، درجه ی صفر واژه ی انتظار...

نه من سراغ شعر می ‌روم
نه شعر از من ساده سراغی گرفته است.
تنها در تو به حيرت می نگرم ری ‌را
هرگز تا بدين پايه عاشق نبوده ‌ام؛
پس اگر اين سکوت، تکوين خوانا ترين ترانه من است
تنها مرا زمزمه کن ای ساده، ای صبور!حالا از همه اين‌ ها گذشته، بگو راستی در آن دور دست گمشده
آيا هنوز، کودکی با دو چشم خيس و درشت مرا می نگرد؟

سید علی صالحی