بوسه های باران

اي مهربانتر از برگ

در بوسه‌هاي باران

بيداري ستاره،

در چشم جويباران

آئينهء نگاهت؛ پيوند صبح و ساحل

لبخندِ گاه گاهت؛ صبح ِ ستاره باران

بازآ که در هوايت، خاموشيِ جنونم

فريادها بر انگيخت از سنگ ِ کوهساران

اي جويبار ِ جاري ! زين سايه برگ مگريز

کاين گونه فرصت از کف دادند بي شماران

گفتي : "به روزگاري مهري نشسته!" گفتم :

"بيرون نمی‌توان کرد، حتي به روزگاران"

بيگانگي ز حد رفت، اي آشنا مپرهيز

زين عاشق ِ پشيمان، سرخيل شرمساران

پيش از من و تو بسيار بودند و نقش بستند

ديوار ِ زندگي را زين گونه يادگاران

وين نغمهء محبت، بعد از من و تو مانَد

تا در زمانه باقيست آواز ِ باد و باران